غزل

لاروي دسرمنزل مجبورچی تم  شي
لمر چی پریوزي دتګ لارې تورتم شي
زور ور غاښونه تیز کړي بارراوزي
د کمزورو، خونه  ډوبه په ماتم شي
فرعونان چی وریادیږي شکر کاږي
د یزید د امامت سره همدم  شي
په یوسف که جفا وکړه خپلو ورونو
زلیخا به ورحاصله دصنم شي
کاروانیان چی لا اواز دجرس اوري
بریالي ځي چی یووالئ يي قدم شي
سل دی ومره خو دسلو سر دی مه مره
که بی سره شوې ژوندون به دی په غم شي
په لښکر کی برئ نه شته  خدمتګاره
واړه مات شي چی غیرت تعلیم يي کم شي                
 مزدورزوی                    
ناروی