غزل

اوښکې له  اوښکو شرمیدې  سترګو کې
دچا په یاد چې  ګرځېدې  سترګو کې
ما خو  له ویرې نه  سلګۍ  ونه کړې
اوښکې خوډیرې تلې  راتلې  سترګوکې
لکه پتنګ شوم درنه  زار  څو    وارې
لکه ډیوه چې  بلیدې    سترګو   کې
قصور  یوازې  دزړګي   خو نه   دی
څه په اسانه ځایدې   سترګو کې
دزړه په کنج کې  یې   میلمه  غوښتلې
تا پسې  اوښکې  تاویدې  سترګوکې
څه   نا  خبره    درنه    لاړو    اشنا
فدا چې  پټه ژړیدې    ستر ګو کې