ستا د را تلو په ا نتظا ريم ته به کله را ځې
زه د ي د ميني خرېد ا ر يم ته به کله را ځې
ما په کلو کلو د ا لا ر څا ر له ستا لپا ر ه
د توري شپې سبا سها ريم ته به کله را ځې
له ا نتظا ره دي په روڼو سترګو خوب وينمه
زه ستا د ميني ډ ک با زا ريم ته به کله راځې
ترخې شپې د ا نتظا رد ي تېرو م په ويښه
د نه را تلو دي زه پرلا ريم ته به کله را ځې
وعد ه ديوکړه په رشيتا ولي پښېما نه شولې
زه پروعد ه با ند ي ولا ړيم ته به کله را ځې
جنګ پيدا کړی ستا ومخيته دي لوی خنډ ونه
زه د ښې سولي طرفدا ريم ته به کله راځې
سولي د سولي په څېر را شه جنګ ځپلو لر ه
زه چي نه ګل او نه بها ريم ته به کله ر ا ځې
پسرلې را غلئ د را تلو سرې ته نه را غللې
پسرلې نه يم سور ا ها ړ يم ته به کله را ځي
که په رشتيا سره بېزا ره يې له جنګه سولي
زه چې د ښمن دموراوپلاريم ته به کله راځې
د جنګ لا سونه ا وپښې نشم ښکلولای سولي
د کر غېړن جنګه ا زا ريم ته به کله ر ا ځې
که دي لا ر له جنګه بيله وي ريښتيني سولي
زه چي د جنګه څخه بېزا ريم ته به کله راځې
خو را و ورور د ي جنګ ا و سو له يو د بله
سولي ستا چي خد متګا ريم ته به کله را ځې
په ا رمان دي درا تلو يم چي بيا را شې سولي
ز ه فاروق د ي طلبګا ر يم ته به کله را ځي
