د ښکلو ښکلې

                                  چي په مينه کښې رسوا  لکه مجنو ن يم
د  ليلا  له  غمه هسي خو ا رز بو ن يم
                                  ز ما  ليلا تر ښکلو ښکلې  په  ښکلا وه
د  هغې  ليلا  له  غمه  ځګر خو ن   يم
چي پروا مې  د هستئ  پرا وږو و ړله
د خما روتورو سترګو څخې ممنون يم
وښکلا ته يې سپوږمئ و ه په حېرتکي
په  ليد و د شوخو سترګويې مفتو ن  يم
خپل د سرو ګلانو بڼ ميخوارو زا رشو
په نېستي کې له هستئ څخه مضو ن يم
تر ليلا مي جا رو له  سر ا و ما ل خپل
ا وس به وليد پردي احسا ن مرهون يم
حقيقت مي وا قعيت کړئ ترپښولا ندي
د پخوا په تصورکښي ا وس پا څون يم
سپېره خا وريبې را نجه کړمه دسترګو
په  رشتيا و يلا ی نشم  چي بد لو ن يم
 چي ېی نشم جوړولای بيا ېی نه نړوم
ز ه وجوړا و ونا جو ړ لر ه  قا نون يم
ټوله مداريا ن شوه جمبورېهم پا ته نشو
د لستوڼي ما رمي وا ي چي ها مون يم
ورا نه ديکړه جوړه بې نه کړې ورانه
زه ود وا ړو ته په دې ډ ول سمو ن يم
توره شپه د خپل با دا رغيږي ته ولاړه
ز ه په سپينه ورځ پرلا ره  د جنون يم
د ښکلوښکلېميپه ما توهيلوزړه رغوي
زه  فا روق د ما تو هيلو مرستو ن يم