غزل

دردیږم چه سوزیږم ستا ارمــــــــــــــــــــــــــــان می سوزوی
ښایست دښــــــــکلو سترګو سور بیځوان می سوزوی
تیاروکی می دژوندسپینی سپوږمی غــوندی رڼاشه
بیلتانه دوزخ کی پروت یم ستا هــــــــجران می سوزوی
ډوبیږم سمندر کی دخیالو نوچه جــانان دی راته وویل
دګل په رنګ رنګینی سره شوڼډان مـــــــــــــــی سوزوی
خــــــــــــــــــندا نه دځاریږم لـــــــــه مسکا نه دی ځــــــــاریږم
قــــــــــــسم په رب محبوبی هـــــــــــــــــــر زمان می سوزوی
دشوڼډو میخانه کــــــــــی دی دمــــــــــــینی شراب راکړل
چیچلی یی په زړه زلـــــــــــــــــــــــــــــفی ماران می سوزوی
عذاب یمه کړیږم دغــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمونو په بید یا کی
سور اور دجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایی پر بیابان می سوزوی
غمــــــــــجن غـــــــمجن چه ګرځم لاروی یـــــــــــــم لالهانده
یادونه تیر وخــــــــــــــــــــــــــــــــــــتونه دهــجران می سوزوی