د خدای پامان در څخه ځم ما ده تړلی کډه
ستا له کوڅی نه می پخوا لا ده ایستلی کډه
د انتظار له کلی ځمه د سلګو کلی ته
...د ما یوسی پر اوښه وړم په غم لړلی کډه
د پښیمانی په تړمو اوښکوګریوان مه لندوه
تر جګو غرونومی جانا نه اړولی کډه
د ژوند له سترګو د خوښی خوبونه وکوچیدل
هره لحظه می په سلګوده ژړولی کډه
زه می د پیغلوارزوګانو قاتل خپله یمه
ستا د جفا پر دښت می تږی درولی کډه
چا راته غیږده محبت (همدرده)خلاسه نکړه
د ډیره وخته می پر سر ده ګرزولی کډه
هندوستان . نوی ډهلی ۱/۱/۲۰۱۱
