غزل

آرام خو  راته ځکه  دا خپل زړه   نه  راکوي
 چې  یار شي مروره  بیا نو خوله نه راکوي
داسې چې  ټکرې خورم په سمه لارغورځیږم
ساقي د تور سترګو نور   غمزه   نه  راکوي
ایشتلی  په  زړګي یم د یار هجر جوړ به نشم
طبیبه  ستا   د وا   چې څه  فایده  نه  راکوي
 زړه خوراته وایې هرسهارچې نوریې نه څکم 
خو عقل  په  ماښام   راته    توبه  نه  راکوي
اصلي   پښتنه   مور  زیږولی   طاهري  یې
تندي  چې  د  اغیار درته  سجده  نه  راکوي