د ښځې د نړې والې ورځې په مناسبت
زما مور جانې
ته رانه لاړې
ته رانه لاړې او زه دې يواځې پريښودلم
ته مې د زړه ډاډه وې
ته مې د فكر آرام وې
ته مې اميد وې
ته مې ارمان وې
ته مې آرزو وې
ته د كور وداني او آبادي وې .
ته د کور روښنايي وې
ته د كور بركت وې .
ته د كور ښائست او ښكلا وې .
په تا باندې كور رڼا رڼا ؤ
له تاسره د اولادونو غم ؤ .
له تاسره د لمسو لمسيانو غم ؤ
له تاسره د خپلو خپلوانو غم ؤ.
له تاسره د ميله غم ؤ .
ستا په وجود کې د كور فضا ښکلې وه
ستا په وجود کې دمينې محبت دنیا ښکلې وه .
د كور هر غړي خوشحاله ؤ.
مور جانې والله چې په ما ګرانه وې.
زه مسافر وم
خو ستا ياد ونه را سره وو .
فكر ستا د يادونو سمندر كې ډوب ؤ .
هره لحظه ، هر ه شيبه به مې يادولې .
زه به ستا ليدو ته درتلم .
دا يوه ارمان ؤ
دا يو ه هيله وه
دا یوه سپیڅلې آرزووه
دا یوه روحي مینه وه
ددې هيلې او آرزو قوت ؤ چې :
زه به يې دې ته هڅولم چې ستا ليدو ته درشم.
زه به په الوتكه كښې كيناستم .
ما به ځان خداى ته وسپاره
دعا به مې وكړه .
چې خدايه په خير مې كورته ورسوې
چې مور ووینم .
ما به دعا ګانې کولې .
ما به ویل :
خدايه زه د مور ليدوته روان يم .
دا مې ارمان دى
دا مې خواهش دى
چې مور ووینم
د هغې لاسونه ښکل کړم
د هغې غیږه کې سر کیږدم
او لږ د آرام احساس وکړم .
په دې خیالونو او چرتونو کښې ډوب وم .
چې الوتکه هوايي ډګر ته ورسیده
د خداى شكرونه مې په ځاى كړل.
ورور مې د هر کلي لپاره راغلی ؤ .
له هغه سره په موټر کې کیناستم
ما به پو ښتنه وكړه چې :
بي بي جانه مې څنګه ده .
زما له راتلو نه خبر شوې ده او که نه؟
هو ! هغه خبر ده او له ډيرې بې صبرې سره ستا د رسيدو لار څاري.
هغې نن وويل چې بيګا مې خپل زوى په خوب كښې ليدلى دى .
هر څومره به چې كورته د رسيدو لار لنډيده
نو هغومره به مې ستا د لیدو تلوسه زیاتیده
د صبر كاسه به ډكيده .
مور جانې
كله به چې کورته دورسیدم.
په تلوار به كور ته ننوتم
اول به ستا خونې ته درغلم.
ته به په خپل كټ كښې ناسته وې
ته به د پښو د درد له لاسه ودريدلې نه شوی .
زه به ټيټ شوم
ستا مبارك لاسونه به مې مچي كړل.
تا به زما سر او مخ ښګل كړ ل.
بيا به دې خواته كيناستم
ما به د آرام احساس وكړ .
د مسافرۍ د سختو شیبو د غم احساس به مړاوی شو .
د وصال داحساس خوشحالي به په نڅا شوه
ما به د خوشحالۍ احساس وكړ .
ناقرار زړه ته به قرار ورسيد .
پريشان فكر ته به آرام ورسيد.
تا ته به مې په ځيرځير كتل
په زړه كې به مې ویل
چې مور څومره لوى نعمت دى.
په مسافرۍ كښې هر څه شته
د دنیا ټول نعمتونه شته
هیڅ کومه ستونزه نشته
خو يو نعمت را سره نشته
او هغه مو ر ده .
ټول نعمتونه يو خوا
خو مور بله خوا
يو نعمت هم له مور سره برابري كولاى نه شي.
مورجانې
ته زما د ژوند هستي وې
ته زما د ژوند خوشحالي وې
ته زما د سترګو نور وې
ته زما د ژبې كويايي وې
ته زما هر څه وې
اوس چې ته نه يې
نو ستا ارمان کوم
بې له تا دا ژوند هيڅ ژوند نه دى
بې له تا دا فضا غمكينه ده .
بې له تا د کور باغچه مړاوې ده.
بې له تا د خوشحالۍ احساس مړ دى .
ته د ژوند هوسايي وې
ته د زړه سكون وې
ته د هيلو او ارزوګانو خزانه وې
ته د مينې او محبت احساس وې
او س چې ته نه يې
نو د مينې محبت فضا سړه سړه ده.
سترګې مې له اوښګو ډكې دې
آهونه وباسم
وایم چې :
لويه خدايه
دا مور جانه خو مې لاړه
هغه خو نوره نه راځي.
څه وكړم ؟
هيڅ كولاى نه شم.
له خدایه غواړم چې
صبر راكړي
چې وکولای شم د مور د جدایۍ غم وزغمم.
ما خیال کولو چې زه به نه بې موره کیږم
خو دا يو خيال ؤ
دا يو سوچ ؤ.
رشتیا چې دا دنیا فاني ده
رشتیا چې دا دنیا بې وفا ده
هيڅوك نه پاتې كيږي.
ټول بندګان د مركي له كاروان سره ملګري کیږي .
خوشبخت هغه څوك دى
چې په ژوند کې د مور خدمت وکړي .
وايي ": " جنت د مور تر قدمونو لاندې دى ."
هوا ! دا رښتيا ده.
نيكمرغه هغه څوك دي چې د مور زړه لاس ته راوړي.
خوش نصيب هغه څوك دي چې د مور له دعا ګانو نه برخوردار شي .
خوشبخت هغه څوک دی چې مور ږرڅخه راضی وي
خوشبخت هغه څوک دی چې د مور خیرا ورپسې نه وي
مور ډیر حقونه لري
د مور د حقونو پر ځای کول ګران کار دی
مورې !
زه ستا یو حق هم پرځای کولای نه شم
زه ستا ګنهګار یم .
ته را ته عفوه وكړه.
ته راته بخښنه وكړ.
ته راته معافي وكړه .
زه درته دعا كوم .
زه درته دعا كوم
زه درته دعا کوم
روح دې خوشحاله وسه.
جنتونه دې نصيب شه.
زه له خدايه غواړم چې كه ما كومه نيكي كړی وي هغه دې ستا په نيكيو كښې ورزياتې كړي.
زما كرانې مورجانې
ته لاړې
خو ستا يادونه ژوندي دي.
ستا يادونه زما د زړه په كتاب كښې ثبت شوي دي .
زه هره شپه دغه كتاب لولم .
ستا ځاى زما د زړه په كور كې دی .
دا ځاى څوك نيولى نه شي.
ته په دې كور كښې خاص ځاى لرى .
زما ګرانې مور جانې
خداى دې وبخښه .
آمين
په درنښت
