ای زرغونې وني! زه ګلاب او ګلبڼ څه کړم
سنبل زلپاني چي راکاږم، زه هال دګلپاڼ څه کړم
د بدنیتو له پېغوره، ما نه و کاته مخ ستا
لکه اینداره زما نه ده ، (روي اوسپنه) بـه څه کړم
ای ناصحه غنده مه ته، بیا ویرجن کســان
چـي واکـمـن یــې قــدر کـــا، زه بـه یــې دا څــه کـړم
دا میړانه چي غورځیږي پټ لـه پټه ځایـه
ووایــه تــه رآتــه! زه درمـنـدســوی بـه نــوڅــه کړم
نسوه خوابدښکلي! چي څا تې و اچـولـم
دستګیرکه څه ونه کړه، مهرباني دواکمن څه کړم
په ځلا دڅراغ ،که د طوُرغر نسي روښانه
چاره دتوري شپې کړۍ، داپاکه ځمکه به زه څه کړم
حافظه جنت لوړ می ،ځای دی په مـیراث
پــه دغــه وجــاړ ځــای کــي، زه اســتــوګــن څـه کــړم
دحافظ غزل:
توای سروي روان باګل وګلشن چکنم
زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چکنم
کـــــزطــعـنه بــــدخواه ندیــدم رویــت
نیست چون آینه ام روی ز آهــن چـــکــنـم
ای ناصح بر دردکشــان خـــــرده مــګـیر
کارفرمای قدر میکند این مــن چــکــنـم
غیرت چوچنین میجهد از مکمن غیب
توبفرما که من سوخته خـــرمــن چــکــنـم
ترکان چــونرنجیدو بچا هـــم انــداخــت
دســتګیر ار نشود لطف تـهـمتن چــکنـم
ای ګــر بـچــراغــی نــکــنـد آتــش طــــور
چـــاره تــیــره شــب وادی ایـمـن چـــکــنــم
حافظا خلدبرین خانه موروث مـنسـت
انــدریــن مـنزل ویــرانـه نـشیـمـن چـکــنم
