نن مې دذهن دروازه ټګېده
نن دشېبوله تسلسله سره سم روان شوم
دژوندپراخه دښته ټوله سرابونيولې
زمالېونى اوجل وهلى قسمت
په خپله ورکه پسې منډې وهي ....
دژوندپه شونډوماناداره مسکاوغوړېده
ژوندنوى ګام واخيسته ...
زه په حسرت څلورويشتم سپرلي ته وګورمه
ژوندڅه بې رنګه هستي
ژوندڅه رنګين ښکاريږي
ننګرهارپوهنتون
١٣٩٠ دنورزلمړۍ ورځ
