نظم

د ګلاب ګل په شان نازک جانانه
زه خودي هره شپه په خوب کى وينم
دګل په پاڼه د نښتر په څوکه
دسپوژمۍ مخ او هم د لمر په رڼا
ته خوزما دخوب تعبير يي آشنا
زما دژوند د رنګ تصوير يي اشنا
ته که له مانه لري والي غواړې
زما له زوند نه جدوالي غواړې
اوهم ددې دنيا
له تنک زوندون نه
دمينې غيږ نه لرې
په يو پردي ماحول کې
هلته دبل په غيږ کې
زما درقيب زما د حريف په غيږکې
نوته دخپل وجدان همدغه پريکړه
يو ځل آينې ته ورته
او پکې هرڅه د ژوندون وګوره
زماد ستړي زړګي
زما د غمجنو سترګو
ته خو دا حال وګوره
ښه ورته زير شه اشنا
لږيي په زور او لږ په زير
په قيل او قال وګوره
نوبيابه خپلې فيصلې ته ګرانې
زه هيله منيم
چې بدلون به ورکړې
او زما مات زړګي ته
لږ څه سکون به ورکړې
خو دا هرڅه به زما دمينې
يو خيالي تصوير وي