سړ ېه تا ته وا ېم

تر څو به نا ست وی د ېوال خوا ته په شلېد لې کټ کې
ېا کور په غولې کې خفه د ما شوما نو مور سره
ېا په مسجد کې هک و پک د کلېوالو سره
ېا وی تنبل شا گرد په صنف کې هم صنفېا نو سره
څه د ه در پېښه خر کت د په و جود کې نه شته
ېا ېی گنگس شوی د روز گاره څه سمون د نه شته
ېا د مغز ه فکر خراب شو ، ځا ن د خر څ کړ په بل
د پلار گټلې زوی ته ا سانه ، د پښتو دی متل
پگړۍ د اېسته کړه ، په سر کړه ېو ټکر ۍ د شځې
که اوس په کا ر نه شې د ملک ته ،بېا به خورې تر ښځې
سړ ېه پورته شه بېد ار شه لږ ټکا ن و خوره
دشمن د کور په کور ا تڼ کا ، ته د ځا ن و خوره
پا نجا ب د ستا په بد بختې کې خو شبختې لټوی
اېر ان د ستا کلچر ، فر هنگ ته نا بو دې لټو ې
تا ټوله ور ځ دا گنگوسۍ وی ا سلا مې وروڼه دی
پاک او اېر ان هم دی گا ونډ هم مو دېنې وروڼه دی
د ستا وژل او تبا هې د دوی اسلا م کې ېو روا غمل دی
خو ده وژل او نه منل ستا په اسلام کې نا روا غمل دی