پامیــــرته چې نه یواځې
زوی مې بلکه ملګری ،
مې هم دی
کله چې ، د شمال وږمو
د مور للو ، للو
ستا غوږته رسوله
ته ،
د یوې لویې ونې
تر سیوري لاندې زنګېدې.
کله چې اوښکې
زموږ پر مخ وچېدې
ستا خندا لا جاري وه
پر ما مه ژاړه
زه له تانه ،
د مسکا هیله لرم
پخوانۍ سندرې
له سره پیل کېږي
په آسمان کې
د الماسو زړي کرل شوي
او سپوږمۍ بیا راځي
لا تر اوسه هم
د شمال وږمې ، کولای شي
مسکا وشیندي
او د شپیلۍ آواز
د مینې انځور وباسي
او لا تر اوسه هم
ستا خندا
موږ سره رانغاړي
خو ګوره
که څوک
ستا د سترګو وړاندې هم
دغه لویه ونه
په سکروټو کې راونغاړي
لابه ووایم
چې ، ستا سره یم .
غواړم یو کوچنی جام
ستا په نوم پورته کړم
پر ما مه ژاړه
پخوانۍ کیسې
زموږ د ژوند یوه برخه ده
خو زه یې
ستا د نن او سبا لپاره څکم.
