ستا د زړګي له درده ډک تاريخ
ستا د زړګي له درده ډک غزل
ستا د زړګي له درده ډک ارمان
ستا د زړګي له درده ډک پيغام
ستا د پښتو او هنر
دا د ادب په ځوانيمرګه باغ کې
(( زه مهاجره مرغۍ ))
ما په بار بار ولو سته
غواړم چې ستا دا يو څو لڼډې کرښې
زه د مسال په توګه
يو ځل بيا يادې کړمه
((تنها ژړا مې تجربه ده د ژوند
٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠
زما تاريخ هم ټول په وينو سور دی
٠٠٠٠٠٠٠
ماته ژړا لکه خندا دا سې ده
٠٠٠٠٠٠٠٠
مورنۍ ژبه مې د ځان دښمنه
پر دۍ ژبو سره کار لرمه
زما اوس داسې پيغمبر پکار دی
چې سر تر پايه مې شهرت بدل کړي
له مرور ځان سره ما پخلا کړي
زما د ټول ژوند واقعت بدل کړي
ماته ډيوه د معرفت بله کړي
زما د کرکې ذ هنيت بدل کړي
ما له نړۍ سره په لار سمه کړي
زما د وينې بيه لږ لوړه کړي
زما له نومه د وحشت ټکی پاک کړي
زما له سترګو اوښکي بل ځای يوسي
او ماته دا وښيي چې
ژوند کې رڼا څنګه ده
ژوند کې ښکلا څنګه ده
ژوند کې خندا څنګه ده ))
زما شهيدې حسيبي خورې
ستا په دا ښکلي پاک ارمان مې قسم
ته لکه لمر د سحر و ځليدی
ته لکه لمر دسحر وخنديدي
مو نږ ته اميد د ارمانونو شولې
ته ناهيدۍ شوی مونږ ته
ته شوی ملاله مونږته
ما ويل تا به له نږدی ووينم
زه به دا خپل زخمي زخمي زړګی
دا د پليو په شان
لکه داور بټۍ کې
چې چويدلي وي دا
زه درته وښيمه
زه به هم تا سره ارمان شريک کړم
زه به هم ستا د ارمانو کشتۍ کې
ستا د ارمان منزل ته
در سره يو ځای لاړ شم
افسوز
دا طمع له تا نه کيدله
چې د پښتو د ادب بڼ به ته يواځې پريږدی
ته به د ګل په شانې
دومره ژر ورژيږې
د شهادت جام به په سر واړوی
مونږ به په خپل ار مان يواځې پريږدی
مونږ به حيران پريږدی
مونږ ته به ته د اوښکو ډک عجيب باران پريږدی
بياهم داستا دا جنتي قبرته
زه به پنځه وخته دعا کومه
ستا به فاميل ته ستا بچو ته به زه
صبر جميل له پاک الله غواړم
