ما ته مې مور راته په یاد کې راغله

ماته مې مور راته په یاد کې راغله دفکر ټال کې لاړم د فکر ټال کې ځنګیدلم ورته باور به وکړی ژړ یدلم ورته مورچې ژوندۍ وه راته د شفقت دنیا وه دمحبت دنیا وه د برکت دنیا وه پلار خو مې وخته دې فاني دنیا نه په خپل سفر تللی وه مور محبت راکوه مور شفقت راکوه ماته یی ناز راکوه د یاد مې شي][] ماکه مشکل لرلو یا که په سر زما کوم درد پیداوه مور به سبا پوری بیخوبه ناسته زما په فکر به وه زما د صحت په ُفکر ډیره غمجنه به وه خوب به یی ستر ګونه حوا کړیه د خولی مړۍ به یی زما په خوله کړه دې به روزلمه زه دې به پاللمه زه یاد مې شي[[[ زه چې څه وړوکی ومه هلته په کلی کې به خپلو همزولو سره ما به هم لوبی کړلی پڼډوس / خوسئ او نوری لوبئ سم چې به کور ته راغلم مور به می مخ او لاس را و وینځلو مور به دستي را ته ډوډۍ راوړله موربه زما دا د کمیس هغه شلیدلې تڼۍ چې به په لو بو کې شلیدلې راته د محبت په ګوتو بیرته ګڼډلې راته په محربانه لحجه به یی ویلې راته پام کوه زویه جنګ جدل ونکړی چې څوک ازار ونکړي ژوند خو وفا نلري مرګ خو اخر د هر چا کور ته راځي ولی څوک ځان په دې دنیا او اخرت ناکام کړي یاد مې شئ [[[ مور ماته قلم ماته کاغذ راکوه زما تعلیم ته به یی فکر کا وه مور به اختر کې راته هر کله نوي جا مې و ګڼډ لې خدای خبر موربه داختر جامې لرلی کنه زما په غم زما په فکر به وه مور به همیش ویلی زما ارمان یی زویه زما امید زما جهان یی زویه د خو ښۍ اوښکې به یی د ملغلرو په شان دا نه دانه د دې له ستر ګو تللې خبره داده چې اوس له ځانه سوال کومه غواړمه سر مې په ګریوان کړمه زه دا خپل وجدان ته می ځواب پیداکړم ما مې د مور لپاره څه کړیدي؟ ما د هغې د محبت د شفقت د بیخوبي د تکلیفونو څه ادا کړیده ما یی ارمان ما یی امید پوره کړ ما یی خدمت کړیدی؟ ځواب معلوم دی چې نه زه پوروړی یمه ځکه خدمت کول د مور او دپلار هسې اسان کار ندی یو لوړ دقت او لوړ همت غواړې د مور حقوق لکه کعبه داسې وی زه پوروړی یمه زه ملامت یم مورته زه ګنهګار زه ابدي ګنهګار کا شکې چې هغه وخت خو زه پو هیدای لکه چې اوس پوهیږم مابه یوه لحظه هم هغه کوم غم ته به بریښې نه وای ما به ژوندون کې دمور دا یو قدم هم بی له خوښې د مور دا بله خوا نه وړلای افسوز افسوزچې بیا یی زه لیدلای نشم لاس او پښی یی ښکلولای نشم اوس یی زړګی لاسته راوړلای نشم اوس یی په قبر ځان وژلی نشم اوس مې ګریوان خپل څیرولی نشم اوس یی د قبر خاوری دا په دا سرمی باد ولی نشم ځکه اوس ګټه نکړي وخت لکه سره زر دی مانه اوس وخت تللی دی یم ابدي ګنهګار یم ابدی ملامت