غـــزل

بي مو جبه په خپله خاوره اور کي سوزم
په پښتو د القایده په تو ر کي سوزم
ایمان لرم دین ساتم غلامي نکړم
دا په دغه دی زمان دور کي سوزم
نه مغل نه د انګریز دومره مجاز وه
دا له خپله په دی خپل کور کي سوزم
که صحي نشم په دواړي که به خوار یم
هم به دلته هم به هلته ګور کي سوزم
زه ( دل یار ) یی دا لیدلي غم نشم زغملي
خدایی خبر ده چي به نور څومره کي سوزم