غزل

غزل

زړه دی کلک لکه وچ کاڼئ پاس دغره دئ
هر باڼه دې دخنجر غوندې تیره دئ
دهندارې په څیر رنګ په اصلي رنګ وړې
چی ګل مخ دی په سپیرو دوړو سپیره دئ
دکاروان جرٙس دی وغږوه پاڅه
دوصال آرمان که زړه کی درسره دئ
ستوري وګوره چی یویو تسلمیږي
سپیده چاودئ دئ نورڅرک دلمرښکاره دئ
تر منزله لاروئ ضرور رسیږي
چی په هر قدم دمیني کی آره دئ
بلاګانې ورته لار پریږدي تری تښتي
هر ډګر يي دآزمیښت په ننداره دئ
خدمتګار ته په دی غر ختل سخت نه دي
اوسیدلئ دآسمان په تاتره دئ

 مزدورزوی