غزل

عشق نړۍ کې زه مظلوم په تناره شوم
 په دوکوکې زه ډېرژرپه زنګانه شوم
 لېونی وم چې تېر وتم په خندا زه
 اوس خوګیرزه په غیرت دپښتانه شوم
 هم زه چیغې اوفریادکړم له هجرانه
 شومه سپک چې زه په فکر ددرانه شوم
 چې سکروټه شومه زه دمینې اورکې
 مړخو ژر په دا بې ساري بارانه شوم
 په دې حال مې داسمان ستوروژړله
 جهان هم ژړل چې زه په بېلتانه شوم
 چې وعده یې دوفاراسره وکړه
 بې دیدنه په ارمان باندې ستانه شوم
 احمدزی به نورغلط په دوکو نه شي
 چې په مینه کې خجل دیارانه شوم