په سوال او زاري کله تم کېږي ژوندون
څومره په منډه منډه تیرېږي ژوندون
په تور رنګ باندې سپین ویښتان نه پټېږي
لکه سپین غر کال په کال سپینېږي ژوندون
د دنیا قومونو سره خوشالي کړي
مونږ سره په غوړو کې سوځېږي ژوندون
زه په ځواني کې پر تا ډېر ډېر نازیدم
چې زوړ شوم پر ما خندېږي ژوندون
ما به ویل چې عمر چېرته ژر خلاصېږي
خو د سترګو په رپ کې ختمېږي ژوندون
تېر وخت د پسرلي موسم په شان خوږ وو
اوس لکه د ژمي شپه سړېږي ژوندون
چې احمدزی سم شي ژوند یې نه سمېږي
د یو وران محل غوندې نړېږي ژوندون
