نظم

هغه شپه څومره خوږه وه
د مودو ستړې دمه وه
په وړه کړکۍ د ننه
د سپوږمۍ رڼا خوره وه
دلته مینه موسیدله
هلته هیله ډوبیدله
ژوند ښیښه زموږ د خونې
په یوه درز ماتیدله
په وړه زلزله ورانه
زموږ خونه نړیدله
موږ یې هڅه د ژوند وکړه
ژوندۍ مینه مو ساتله
د مین زړګی لپاره
موږه شپه رڼه کوله
ستا په هر نظر کې یاره
دنیا ټوله ځایدله
ستا وړه وړه خندا کې
د غم کډه باریدله
توره شپه د سپیو غږ وو
په رمه د میږو ځوګ وو
جونګۍ پیل غړ بړې وې
د کیږدۍ مراندې ورستې وې
ورشه هله ورته وایه
مسته مینه زما ستایه
په منګي ستار کې وایه
زما مینه پښتنه ده
زما ژوند هم یوه شپه ده
ډک دمینې افسانه ده
///////////////////////////
د اندړو په ویر کې
زما په وینو کې لت پته وروره
اې د اندړو باعزته وروره
ستا د وجود وینه دې
په هر یو څاڅکي کې طوفان جوړ کړي
د ظالم کور دې په زور ونړوي
د هر مظلوم چیغه دې
تر بر آسمان ورسوي
زه د شهید له نومه ستړی شومه
زه د یتیم له چیغې غلی شومه
زه مې د کونډې خور ټیکری سمه وم
د خپل یتیم بچی زړګی پالمه
خدایه ! ترکومه دا حالت روان دئ
زموږ په کور دا مصیبت روان دئ
دلته د کونډو کترونه جوړ دي
د یتیمانو لښکرونه جوړ دي
ظالمه بس کړه نور جنت مه ګټه
زما په وژنه ته راحت مه ګټه
ته که هرڅوک یې خودا ظلم کوې
نور دې زغملی نشم
نایاب
اکتوبر- ۲۹-۲۰۱۳