‎مورنۍ ژبه

‎که پښتو سره پښتو کړۍ پښتنو
‎              سره يؤ شۍ ، شۍ يؤ موټۍ د پنجو
‎اوس د علم او فن جګړه ده خبردار شۍ
‎               توپک پرېږدۍ قلم خپل کړۍ ميړنو
‎دغه لنډ عمر کې یؤ د بله جار شۍ
‎                تیر په هیر کړۍ ټغر ټول د تربګنو
‎مورنۍ ژبه کړۍ خپله مکړۍ تاسې د پردو
‎               که نه درومي درنه لاړو جوړ وطن مو د پلرو
‎ملتونه پیژانده شي په خپل ژبه هم په کړو
‎              ستا نه دواړه درومي لاړل په ورو ،ورو
‎د کلتور او د فرهنګ مو تلل مکړۍ په پیسو
‎               دمور ژبه هیره نکړۍ چې ځای راشي د روپو
‎ګيله مند ، زه د بل نه يم هر څه ورک کړل خپل بچو
‎                ونې تبر ته اسره کړه لاستۍ زما ېي د شاخو
‎چې پېښې کاندي د نورو خپلې هیرې شي درنو
‎                شي را يادې ماته پیښې بيا د زرکو د کارغو
‎د حامد چې اوښکې تړمې ، تړمې څاڅي
‎                 د اوښانو د کاروان رسۍ تر څو تړۍ په خرو
‎ما ځولۍ درته نیولې د مور ژبې خیر د غواړم
‎                 ګوندې وکوي اغیزه په دا بعضې لیونو