مـــــاشـــــومـــــان

زه يوه دوه نيم کلنه لور او يو څلور کلن زوى لرم . دواړه راته ډېر ګران دي او هغوى ته هم همدومره ګران يم .
کله چې د کور په در وازه ننوځم، هغوى لکه راتګ چې مې لاره څا� �ي، په منډو شي او مخې ته مې راشي .
 د هغوى راتګ رانه د دفتر ټوله ستړيا لرې کړي او په ليدلو يې نوې ساه واخلم .
داځل چې څنګه کورته ننوتم، هغوى په هماغه شوق را منډه کړه، دواړه مې غېږ کې واخيستل او ښکل مې کړل  .
 د کوټې خواته روان وم ، يو ناڅاپه ورېږدېدم لاسونه مې سست شول، دفعتاً راته يو حالت په ياد شو :
 موږ نه وړاندې ځمکه وښورېده، لوګي پورته شول او د نږدې کورونو ښيښې په شرنګا شوې . 
ور ورسېدو، سره لنبه تاوېدله او � �اوخوا نيمګړي جسدونه ښورېدل، وينې ځمکه خټه کړې وه او ګامونه يې ښويه ول .
 غوښې مو ټولولې چې شاته مې د زګې� �وي غږ شو، مخ مې واړو :
 د هغه له سينې وينه را خوټېدله او هر اندام يې جلا- جلا ښوځېده، شيبه وروسته يې په ب� �ګه ږيره له خولې وينه راغله او سترګې يې ودرېدې، خو زړه يې هماغه شان ټوپونه وهل .
ټکسي ته مو پورته کړ ، لا � �وغتون ته په لاره وو، چې ورپېده او سترګې يې پټې کړې، موټر مو بېرته راوګرځو، خو حيران وو کوم خواته يې بوځو ؟؟
 د جيب شيان مې ورته راووېستل ، د تذکرې په پوښ يې د ټېلېفون يوه شماره ليکل شوې وه، زنګ مو ورته وواهه :
و� �وره ته (.....) پېژنې ! ؟
- هو ، خير خو به وي ، هغه همدا اوس کار ته وتلى دى مازديګر مهال به راشي .
 د کور نښه مو ترې واخيسته او موټر مو ورتاو کړ . د انګړ ور مو ور وټکو، شيبه پس دوه ماشومان در وازې ته راغلل. 
يوه په وړه ژبه وويل : پلار مې کار ته تللى ماته بوټان راوړي .
 ما موټروان ته مخ واړو، خو هغه سره هم ځوا ب نه و يواځې اوښکې يې سترګې کې تاوې راتاوې شوې.
  چاره نه وه، په وينو ککړ جسد مو ورښکته کړ، ماشومان غلي ودرېدل، يو ناڅاپه يې رامنډه کړه ترڅو موږ ټينګول د پلار پر زخمي سينه يې منګولې ښخې کړې او ....
ددې کيسې په يادېدو مې له � �اسونه دمه لاړه، خپل ماشومان مې له غېږې ولوېدل، ځاى په ځاى کېناستم او ټول کور والا رانه راتاو، شول .

numandost75@yahoo.com
 ١٣٨٦ ، د وږي اتمه