امير او فقير6

د زوړ سړي مړينه
جون كانتي لكيا ؤ او ادوارد يى د خپل كور په طرف كشو� �و . هلته خلكو په دى هلك اوپلار پورى وخندل.
 
يوې زړې ښځې غږ وكړ : " ډير ښه ! دى هلك ته ښه درس وركړه چې څنګه د اوامرو اطاعت وكړي!
كله چې دواړه كورته نېږدى شول , يو زوړ سړى راووتلو او داسې يى وويل : " دا هلك پريږده چې � �اړ شي
جون كانتي  ولكيد او هغه زوړ سړ ى يى په سر وواهه , زوړ سړى پر ځمكه پريوت .او د خلكو تر پښو لاندى شو .
دغه سړى هلته اوږد پروت ؤ . هغه مړ شو
جون كانتي د خپلې خونى ور بيرته كړ
خپلى ميرمنې ته يى  وويل : " دادى ! دادى ! زوى دى . هيڅ پيسى يى نه دي راوړي. او هغه ليونى دى!      
د توم مور د ادوارد پر خوا منډه كړ. " او , زوى مې ! زوى مې ! مسكين زوى مې !
نيا يى وخندل او ويى ويل : " ستا مسكين زوى ! بى فايدى زوى ! مونږ مسكينان يو. 
جون كانتي وويل : " كه پيسې دې كورته رانه وړې نو ډوډۍ به نه خورى ." ادوارد يى پر ځمكه ګذار كړ.  .  
هلته د دروازى تر شا غږونه وو . " جون كانتي ! ژر كړه ! ور بيرته كړه .
څه خبره ده ؟" جون كانتي وويل
 زه د نيد ملګرى يم. تا يو زوړ سړى د سرك په سر وهلى دى. آيا داسې نه ده ؟
كانتي وويل : " هو , هغه غوښنل چى زما زوى له ما څخه واخلي دا اندرو ؤ , او هغه مړ دى . تا وژلى دى. ښايي چى ډير ژر له دى ځايه ووځې."

جون كانتي وويل : " مړ شو ! بيا يى خپلى ميرمن او مور ته سر راواړولو . " دا ډير بد كار وشو !  ما چى  دغه زوړ سړى  وهلو نو ډيرو خلكو وليدلم . دوي به قاضي ته خبر وركړي او زه به اعدام شم. بايد چى لاړ شو ! نجونى د� �سره واخله او د لندن له پل سره به سره يو ځاى شو. زه به له هلك سره په   بله لار لاړ شم"
كانتي له ادوا� �د  سره روان شو او د تياره  او تنګو كوڅو له لارو  يى ځان د سيند غاړى ته ورساوه . هلته يى ډير شمير خلك وليدل چى ولاړ دي او د سيند په طرف كوري. ځيني يى ناست دي او چاى څښي. كانتي  د سيند پر غاړه  رنګه لايټونه او رڼا ګانى وليدى

كانتي له يو سړي نه پوښتنه وكړه : " دا څه دي ؟ دا خلك څه كوي او څه ته كوري ؟"
  "م ونږ د امير د ليدو انتظار كوو چې په كشتۍ كښى سپور دى . هغه يوى ملمستيا ته چى په غيلدهال كښى ده روان دى. دا واخله     او اوڅښه و ووايه : خدايه ادوارد په خپل امان كى وساته !" كانتي خپل لاس اوږد كړ چې د اوبو هغه كيلاس واخلي . د ادوارد لاس ورنه خطا شو .ادوارد د خلكو په مينځ كښى منډه واخيستله .
كانتي لاندى وكتل : " هلك څه شو ؟ ويى نيسۍ !"
  خو ادوارد په تياره كښى دده له سترګو پناه شو . له ځان سره يى وويل : " د غليد هال  په لور !" په داسى حال كښى چى د سيند پر غاړه روان و , له ځان سره يى وويل : " هلته به امكان لري توم پيدا كړم او زه به بير ته زه يم . "  ( ادامه لري )