(حقيقت)
دوي دوه ملګري ؤچي ديونوم اسرار او دبل نوم ام
ير ؤ يوتربله به يي دريښتينوالي څخه ډکه مينه درلودله جي يو ګړي به سره جدا شول دوي به داسي حيال کولو چي پوره
ورځ مونه دې سره ليدلي خويوخبره داوه چي دوي ترډيره وخته بيکاره ؤکوم کاربه يي نه کولواويوازيني هيله يي دا
وه چي موږچي چيرته ؤاوچيرته کارکووبايديوځاي ؤخوددوې ترمنځ به دميني اووروري څپي لا پراخيدلي يوه ورځ دوي
دواړودځان سره پرکړه وکړه چي ضروربه نورموږدوا ړه مکتب وايو هسي وخت راباندي تيرشوهمداوه چي دوي دواړه په م
کتب کي شامل شول چي دوي کله په مکتب کي شامل شول خلکوبه په دوي پسي خبري کولي اوخپلي کورني به هم تهديدول اوو
ته ويل به يي چي په مکتب کي کومه کټه ده تاسو خويي موږته وښا يي هغه دپلا ني زوي وګورې چي په خارج کي يې خپلې زده
کړې سرته رسولې دې تاسويې په خپله وينې چې په بازار کې په لاسي ګډې باندې مزدورې کوې تاسوبه څه ګټه تري واخلي همدې
خبرو به لږ شانته معيوسه کړل خوددوي ترمنځ کلکه دوستي وه يوتربله يي وعده کړي وه چي ضروربه مکتب وايوپه دي
وخت ډېروخت تيرشودوي دواړه دولسم پاس شول او دهمدي سيمې خلک په دې پوه شول چې په مکتب کې کومې ګتي موجودي دې
اوکومې ستونزي به يي چې دليک اولوست په برخه کې لرلې هغې خلکوبه ددوي څخه مرسته غوښتله اوددوې دغه زيار اوهڅه يي
چي دتعليم په باره کې يي کړي وه په هرځاې کي به يي ستايل خو څه وخت وروسته اسرار په يوه ليسه کي دښونکې په توګه
امل شواوشاګردانوته به يي ډير ښکلې اوپه زړه پورې درس ويلواوس اسراريوشل کلن ځوان ووخپلې مينې يغنې
دژوندراتلونکې هيلي ته يي دزړه په يوه برخه کي ځاي ورکړ اوهغه مينه چې دده په حيالونوکې به هروخت راتله
يښتياچي دکوه قاف ښاپيرې وه اودومره لايقه وه چي په خپله ليسه کي ددې څخه چااول نمره ګې نشوه اخيستلې يغنې دې
به همشه عمومې اول نمر ه وه اوددواړپه زړونوکې به دمينې پلوشې ځليدلې خواسرار دژوندټول حال زړه ته ورنيږدې ملکرې
امير ته وويلوامير دده په دې خبره زيات خوشالې اظهاروکړه اوبيايي اسرارته وويل چې څله ګورې مرکه به ورولګوچې
اتلونکې ژوندې روښانه شې اسراروويل چې وروره څنګه وکړوهغه خوډېرملداره کور نې ده رابه يي نه کړې خيرده يوځل
خوبه يي وروليږوکه موافقه يي وکړه اوکنه يي وکړه معلوم خوبه شې اسراربه زړه نازړه ووهمداوه چې پلار ورته بل
واده وکړ هغه ښاپيرې چې هروخت به يي اسرار په حيالونوکې لوبو لودمکتب په صنف کې چې دتفرېح وخت وودخپلوهمزولوسره
ناسته وه هغه ريباره ورته راغله چې دهمدې په مرسته به يي اسرارته نښې اوسوعاتونه ورليږلې اوحال اخوال به يي و
ته راوړونودخپلو ملګرونه جګه شوه داخترام لپا ره څوقدمه مخکې ورغله اووته يي وويل قربان ګرانې لکه چې اسراردې
خوښ ليدلې ده راته زرووايه کومې خوږې خبرې دې راوړې دې دريبارې په سترګوکې اوښکې راګډې شوې اوبيايي په ژړغونې ډول
ورته وويل چې اوس به داسې خبرې درته وکړم چې ټولې خبرې به دې پرې هيرې شې هغه چې ته يي دژوندحيالونه کوې هغې ستانه
دژوندلاره بدله کړه ولې هغې هغې بل واده وکړنودې خبرې په اورېدوسره يي سمدستې په سر باندې چکرراغلوپه ځمکه بيهو
ه راپرواته چې کله په هوش شوه خداي خبرچې په زږه به يي څه تيرېدل خوزريي دخپل بکس څخه سپين کاغذاوقلم رواخيست
اواسرارته يي خت وليکلو په سرکي يې وليکل چې ولې ظالمه تابه زه مخکې خبره کړې واي ولې دي ماسره مينه کوله چې
اسولې دنشوه بيا دولې په ماداسې لوبې وکړې بياماخوتاسره هرډول همکارې کوله اوکولې مې هم شوه تاماته ويل ولې نه م
اباندې چه څه کيږې هغه به ستا له امله وې ځکه چې مادژوندا نه نه زړه تورشو ماخوستاله هيلو له امله درسونه په شوق
ويل اوس مې ددرسونونه هم زړه تورشودټولې دنيانه ځان ليرې احساسوم مننه وروسته يي خپلې ريبارې ته حط ورکړورته يي
وويل لمړې اسرارته سلام ووايه بيادخت ورکړه خط يي نيغ اسرارته وروړکله چې يي خت وليدواوددې دردوونکې خبري يي
پکې وليدې يوه سخته چيغه تري ووته بيايي په افسوس سره وويل که مامخکې دامير ملګرې خبره منلې واې ولې به دپټو
ازونوښکاکيدم.
پاې
خوست