ميداس

ميداس

ليکواله:صفيه حليم

زرگونه کاله کــــــيږي چي په يونــــ� �ــان کښـــي دميـــــداس په نـــوم يو پاچـــــــا حکــــــــــومت کاوه، دده خــــــزانه د سرو زرو ډکـ� �ــه وه او ســــــره زر يې ډېـــــــر خوښــــــېدل. يوه ورځ دخـــــــــپلي ماڼۍ پــــــه باغ کي ناســـــ� �ـت وو چــي نابـــــــــبره يې يــــــــو بوډا ســــــړى مخـــــــــي تــــه ودرېـــــد، يو نانيـــــ� �انو پــخوا په اســــــــطورو او ارواحــــــانو ډېــــــره عقېـــــــده لرله او مـــــــيداس خبـــــ� �ـر سو چي دا بـــــــوډا سړى سالـــــــي ينس نومېــــــــــده چي خلـــــــکو ته بــــه يې خېر رســـــ� �اوه. ميداس دده په لــــــــــېدو خوشالــــــــــه سو او دده ښـــــــــه درنـــــــه مېـــــــــلمستـ� �ـــــــيا يـــې وکــــــــــړه. سالــــــــــي ينـــــس تـــــــرڅـــــو ورځـــــو پوري دده ميـــــ� �ــلمـــه وو او ډېـــــــر تــــرې خوشــــاله سو. کـــــله چـــــي دده د ټ وخــــــت ســـــــو نو د ميـ� �ـــــداس نه يــــــې پوښتــــــــنه وکـــــــړه چــــــي کــــه څـــه غـــواړي نــــو زه به ستـــــ� �ـا ارمان پــــــــــوره کــــــړم.
ميــــــــداس هم دغـــــــه غوښتـــــــــل . ورتــــــه يې ويــ� �ـل : زه غـــواړم چي ډېــــــر سره زر ولـــــــرم.که داســـــــــي وسي چي هرشــــي ته لاس وروړم هغه دي د ســـــــــرو زرو سي نو زه به ډيـــــــــر خوشـــــــــاله اوســــــم. ســــالي ينــــــس وخنــــــدل او ورته يې وويــــــل (( ښه فـــــــکر وکــــړه داسي نـــــه سي چي پرخپل ارمـــــــــان پښېــــــــــم انــــه سې )). مـــــيداس وويـــــــل: هغـــــه څــوک چي دومره ســـــــــره زر ولــــــــــري ولــــــي بـه پـښـــــــيمــــــانه کيــــــــږي ، زمـــــا هــــم داغــــه ارمـــــــان دي .
سالي ينـــــــ� �ـس په زوره وخـــــــندل او خپل سوټــــــى يې راواخـــيسته دميــــــــداس دسرنه يې درې ځـــــله تاو رات� �ـــــــاو کړ او ورتــــه ويــــــې ويــــــل (( ستا ارمــــــــــان داهم اوس ترســـــــره کيږي )). ميــ� �ــــداس دومره خوشـاله سو چـــــي سمــــــدلاسه يې نـــــــږدې ايښي چوکــــــــۍ تـــــــه لاس ور وړ ، چــــــوکـۍ دسرو زرو ســــوه ، بـــيا يې په مېـــز ايـــښي لوښـــو تـــه وار په وار گـــوتي ور وړلې او ه� �څه په ســرو بدلـــېدل. ميداس دومــــره خوشاله وو چــــي هيــــڅ يـې ونه لېــــدل چي سالي ينــس څه وخـت له ستــــرگو پنــاه سو.
ميــــداس تـه دا هرڅـــه يوه لـــوبه ښکــارېـــــده. پــــه مـــاڼـۍ کښــــي ايښــــــي ډير شــــــيان يې دسرو زرو کـــــړل ، کتــــابونه، انځـــــورونــــه،قـــلـم، کــــــړکۍ ..... بيـــــا داسي وسول چـــــي دى دمــــــاڼۍ نه بيــــرته دبــاغ پــــه لــــوري لاړ. گــــلونو ته يې � �اس يـــــو وړ ، سره گـــــلاب دســــرو زرو ســـــــــول . دونــــو پاڼــــي شنې پاتي نــــه ســوې ، ټول په لــــــمر کښـــــي ځلېـــدل او ميــــداس دې هــر څــه تــــه خوشــــــــاله وو. تــرغــــرمې پـــوري همــــــدغــــسي ليا وو چـي د ډوډۍ وخت ســـــو نـو بيــــرته دننــــــــه ولاړ او پـــــــه مېــــز کي� �ـــــــناســت ،نــــوکرانو ورتـــــه دخــوړو ښه ښه شـــــيان راوړل . پاچـــــــا ډوډۍ تــــــه لاس ک� �ـــــــړ خو ډوډۍ هــــــــــم دســــرو زرو ســول، پنـــــــير،غوښــــه،مېــوه،هــــرڅۀ بـــــه په س� �و اوښـــــــتل . اوس نـــــــو دى وارخـــطـــــا ســــو ځـــکه هيــــــــڅ شــــــى يــــې نـــــسو خ� �ـوړلاي. دشـــــــرابــو جـــــام ته يــــــې لاس کــــړ خــــــــو جــــــــــام او شــــــــــــــ� �اب هــــــــم پـــــه ســــــرو واوښــــــــــــــــــــــتل.
مـــــيـــــــــــداس ډيـــــــــ� �ر بــــيـــزاره ســـــو. نـــه پوهيــــــده چــــي څــــــه وکــــــړي ، بـــــيرته دمـــــاڼۍ بـــ� �ــــاغ ته ولاړ او فـــکرونه يــــې کــــــــول چــــــي ځـــــان بـــــه څـــرڼه مــــــړوي. دســــــ� �رو زرو شيــــــــانو تــــه ډېـــر خوشــــــاله وو خــــــــواوس يــــــې داخــوشالي ورو ورو پــــــ� �ه خــــواشيـــــني بـــــدلـــــېده. ده هـــــــم دغه چرتـــــــونه وهـــل چــــي نـا ببـــره د بـــ� �ـــاغ دپــــــوري خوانــــه يــــې وړې لــــور په ژړا ورتــــــه رامنـــــــډي کـــړې ، ميـــــــداس دلـــــور پـــــه ژړا خفـــــه ســـو او پوښتـــــنه يې تــــرې وکــــــړه چي څــــــه ســــوي دي ؟ لــ� �ـور يــــې ورتــــــه وويــــل (( وگـــوره بابــــا ! زمـوږ په بـــــاغ کي ټــــــول رڼيــــــن گــلان خــراب ســــــــوي دي . ددوي رڼ چــــا وړي دي ؟ خــــــــــوشـــــبويـــــــي هـــــــم نــــــه لــ� �ــري. د رامــــــــبېـــل سپـــــــينـــي نـــــــازکـــي پاڼــــــــــــــي کـلـــــــــکي او ژيـ� �ــــــــــــــــــړي دي . داهــــــــرڅـــــــه چــــــــا بــــدرڼه کـــــــــــــــــــــړل؟))
ميـــــــــــــداس ورتــــــــــــه وويـــل: داگـــــلـــونــــه او دابــــــوي خــو اوس ډيـــــر قيـــــمتـــــي دي پــــــه دې يـــو گــــل تــــــــه ځــــــان تـــــــه ډيــري گلــدستې اخيــــــ� �ـــــستــــــلاي ســــــــې .
خــــــو شـــــهــزادگۍ هم هغـــــسي ژړل او ويـــــل يې (( زمـــا قيــ� �متي گـــــــل نــــه دي پــــــــه کــــــار ............ زمـــــــا سپـــــــين ، ســــــره ، کــــاسنــي او گـــــــلابــــــــي گلـــــونه پــــــه کــــار دي ، زه دگـــــــلونــــو وږمــې غــــواړمـه )). م يـــــداس نــــــور دخپـــــــــــلي لــــــــــــور ژړا تـــــــه نــــــسوټيــــــڼېــــــداي . ژر يـــــــې ورتـــــــه پـــــه ســــــــــر لاس کېــــــــښود چــــي هــغې تـــــه تســـلي ورکړي، خ� �ـــــو شهــــــــزادگۍ دســــــرو زرو په بــــــت بــــــــدله ســــوه.
پاچــــــــا چـــي دلــــ� �ـور داحـــــال وليــــــــد نــــــو د ډېـــــــره غــــمه يــــې په ستــــــــــرگو کښـــــــي اوښ� �ـکي راغــــلې ، هــــــم هغـــــلتــه کيــــــناسـت او پـه چيـــــــــــغو چيغو پــــــــــــه ژړا ســـــــــو................ يــــــــوه خبــــــره يــې بيــــا بيا کولــــــه چـــــــي ((زمـــــــا ســــ� �ـره نــــه دي پــه کــار ...... زه خـپله لــور غواړمه )). دشـــــــــاهي ماڼـــــۍ ســـره نـــږدې يــــوه � �ـــــنه غونـــــډۍ وه او خلــــکو بـــاور کــــاوه چـــــي ټـــول ارواحـــــــان او اســــــــــطورې هم هـــــــلتـــــــه اوسيــــږي. ميـــــــداس سمـــــــدلاســــه دي غونـــــــډۍ تـــــــه وخــــ� �ــــاتـــــه او ســـــالي يــنــس تـــــــــه يـــې آوازونــــــه کـــــــول. چــــــــي ستـــــــ� �ــړى ســـــو نــــــو يــــوې ونــــي تـــه يـــــې ډډه ولولـــــــــــــه. هـــــــــم هـــاغــــه وخــــــت ســـــــالـي يــــنـس ورتـــه مـــــــخي تـــــه ودرېــــــداو پـــوښتــــنه يـــــې تـــ� �ـرې وکـــــــړه چــــــي ولـــــي داسي غمـــــــــــجـــــــن يې ؟.
مـــيـــــــداس د ډيـــــــــر غــــــــــم او ستـــــــــومـــانـــــــۍ نــــــه خبــــري نه ســـــــــواي کـــــــولاي . ســـــ� �الي ينــــس بيـــــــا ورتــــــه وويـــــل (( تاســــره خو ډير ســــــره زر دي .......نــــو ولــــي ژاړې؟))
مـــــــــــيـــداس پـــــــــر پــــــښــو ور پـــــــــرېـــــــوتــــي او ويــــې ويـل : تا رښــــــــــتيـــــا ويــــــــلي وه . زه پـــــــــښــــــېمانــــــه يــم ..........زه د دنــــيا هـ� �ــريو شـــــــــي دســــرو زرو زغمــــــــــــلاي ســــم خـــــــو خپـــــــــله لـــور .........خپـــ� �ه نــــــــــــازولې لــــــــور دســـــــــرو زرو دبــــــت پـــــــــــه څــــــېر نســـــم ليــ� �ــــــدلاي. زمـــــــا دهـغــــــې خنــــــــدا، دهغـــــــې خبــــــري يــــاديـــــــږي . زه پـــ� �ــه خېـــټـــه وږى يـــــم . خــــــــو هــــــيڅ شــــــــي خـــــــولې تــــــــــه نــــــــســـ� �ــم اچـــــــــــولاي . زه حــــــــريـــــــــص وم .........خــــــــــو زه اوس پــــــــــوه ســـــوم چــــــــي پــــه ژونــــد کښــــــــــي ســـــــره زر هــــــــــرڅه نـــــــــه دي . زه لـــــــه تـــــــا ډېـــــره بـــخــــښـــنه غــــــواړم خـــــــو اوس مـــــــانه داقـــــــدرت بيــــــــ� �رته واخـــــله . زه ديـــــو عـــــام انـــــــسان په شـــــــــان ژونــــــــد غـــــــــواړم.
سـ� �ــالــــي يـــنـــس ورتــــه وويــــــل: (( ډيـــــره ښــــــه ده چـــــي تــــا پــــــه خـــــپلـه ســـزا ومــــــونــــــدله او پـــــــه خپــــــــلو کـــړو پـــــښـېـــــــمانـــه يــــې )) بـــــ� �يا يـــــې ورتــــــه د درېــــــــدو امــــر ورکـــــــړ. مــــــــيـــداس دهـــغـــــــه لــــه پ� �ــــــښـــو راپــــاڅـــــېــــد. نـــــو ســــــــــالي ينــــس دغـــــــونـــــــډۍ بــــــــــ� �ــلي خـــواتـــــــــه بـــهــــېــدونــــــکي سينـــــــــد تــــه اشـــــــــاره وکـــــــــــ� �ـــړه او ويــــــــې ويـــــــــــــــل (( داســـــينــــــــد پيــــکټـــولس {Pactolus} نـــــوميـــږي . ورســـــه او ددې پـــــــه اوبــــــو کښـــــي ځــــان ومي-ـــــــنځه بـــيا پـــــــه يـــــو مڼي کـ� �ښــــــي ددې اوبــــــه راواخـــلـــــــه او پـــــه ټـــــــولــــــو هـــــغــــو شيــــــانـــ� �ــو يــې وشيـــنده چـي دســـــــرو زرو ســــــــــــوي دي )).
ميـــــــداس پــــه منــــډه دسيـــند په لــــــــوري ولاړ او اوبــــــــو تــــه يـــې ورټـــوپ کـــــــړل . ځــــــان يــــې پــــريمنـــځۍ او بيـــــا يـــــــې يــــــــو مـــــــڼۍ راوغـــــــوښـــــــــتۍ . هــــــــغه يـــــې دســــــ� �يـند داوبــــــو څــخه ډک کـــــړ او خپــــــل بـــــاغ تــــه ولاړ . دا اوبـــه يې پــــر خــــــپلي � �ــــــــور وشيـــــندلې . هـــــــغه بيــــــرته ژونـــــــدۍ ســـوه .
نــــو پـــاچـــــا ښـــکــ� �ـل کــــړه او بيا يــــــې نــــــوري اوبـــه پــــر گــــلانو او بــــوټــو واچـــــولې چـــــي هرڅه بيـــــرتـــه خپـــل اصل حالـــــــت تــــه وگـــــــرځي.
پــــــــه يــــــونـــــان کـــــــــښ� �ـــــــي دپــيــــــــکــــټولــــــس نـــــــومــــي سيـــــنــــــــد ښــــــــــه زريــــــ� �نـــــــه ده او خـــــلــــک بـــــــــاور لــــــري چـــــــــي پــــه دې کـــښـــي مــــــــيـــ� �ــــــداس لامـــــــــــــبـــــــــــلي وه نــــــــــو ځـــــــــــــــکــــــــ� �ه