ميداس

ميداس

 زرگونه کاله کــــــيږي چي په يونـــــــان کښـــي دميـــــداس په نـــوم يو پاچـــــــا حکــــــــــومت کاوه، دده خــــــزانه د سرو زرو ډکــــه وه او ســــــره زر يې ډېـــــــر خوښــــــېدل. يوه ورځ دخـــــــــپلي ماڼۍ پــــــه باغ کي ناســـــــت وو چــي نابـــــــــبره يې يــــــــو بوډا ســــــړى مخـــــــــي تــــه ودرېـــــد، يو نانيــــــانو پــخوا په اســــــــطورو او ارواحــــــانو ډېــــــره عقېـــــــده لرله او مـــــــيداس خبـــــــر سو چي دا بـــــــوډا سړى سالـــــــي ينس نومېــــــــــده چي خلـــــــکو ته بــــه يې خېر رســــــاوه. ميداس دده په لــــــــــېدو خوشالــــــــــه سو او دده ښـــــــــه درنـــــــه مېـــــــــلمستـــــــــيا يـــې وکــــــــــړه. سالــــــــــي ينـــــس تـــــــرڅـــــو ورځـــــو پوري دده ميــــــــلمـــه وو او ډېـــــــر تــــرې خوشــــاله سو. کـــــله چـــــي دده د ټ وخــــــت ســـــــو نو د ميـــــــداس نه يــــــې پوښتــــــــنه وکـــــــړه چــــــي کــــه څـــه غـــواړي نــــو زه به ستـــــــا ارمان پــــــــــوره کــــــړم.
 ميــــــــداس هم دغـــــــه غوښتـــــــــل . ورتــــــه يې ويــــل : زه غـــواړم چي ډېــــــر سره زر ولـــــــرم.که داســـــــــي وسي چي هرشــــي ته لاس وروړم هغه دي د ســـــــــرو زرو سي نو زه به ډيـــــــــر خوشـــــــــاله اوســــــم. ســــالي ينــــــس وخنــــــدل او ورته يې وويــــــل (( ښه فـــــــکر وکــــړه داسي نـــــه سي چي پرخپل ارمـــــــــان پښېــــــــــمانــــه سې )). مـــــيداس وويـــــــل: هغـــــه څــوک چي دومره ســـــــــره زر ولــــــــــري ولــــــي بـه پـښـــــــيمــــــانه کيــــــــږي ، زمـــــا هــــم داغــــه ارمـــــــان دي .
 سالي ينـــــــــس په زوره وخـــــــندل او خپل سوټــــــى يې راواخـــيسته دميــــــــداس دسرنه يې درې ځـــــله تاو راتــــــــاو کړ او ورتــــه ويــــــې ويــــــل (( ستا ارمــــــــــان داهم اوس ترســـــــره کيږي )). ميـــــــداس دومره خوشـاله سو چـــــي سمــــــدلاسه يې نـــــــږدې ايښي چوکــــــــۍ تـــــــه لاس ور وړ ، چــــــوکـۍ دسرو زرو ســــوه ، بـــيا يې په مېـــز ايـــښي لوښـــو تـــه وار په وار گـــوتي ور وړلې او هرڅه په ســرو بدلـــېدل. ميداس دومــــره خوشاله وو چــــي هيــــڅ يـې ونه لېــــدل چي سالي ينــس څه وخـت له ستــــرگو پنــاه سو.
 ميــــداس تـه دا هرڅـــه يوه لـــوبه ښکــارېـــــده. پــــه مـــاڼـۍ کښــــي ايښــــــي ډير شــــــيان يې دسرو زرو کـــــړل ، کتــــابونه، انځـــــورونــــه،قـــلـم، کــــــړکۍ ..... بيـــــا داسي وسول چـــــي دى دمــــــاڼۍ نه بيــــرته دبــاغ پــــه لــــوري لاړ. گــــلونو ته يې لاس يـــــو وړ ، سره گـــــلاب دســــرو زرو ســـــــــول . دونــــو پاڼــــي شنې پاتي نــــه ســوې ، ټول په لــــــمر کښـــــي ځلېـــدل او ميــــداس دې هــر څــه تــــه خوشــــــــاله وو. تــرغــــرمې پـــوري همــــــدغــــسي ليا وو چـي د ډوډۍ وخت ســـــو نـو بيــــرته دننــــــــه ولاړ او پـــــــه مېــــز کيــــــــناســت ،نــــوکرانو ورتـــــه دخــوړو ښه ښه شـــــيان راوړل . پاچـــــــا ډوډۍ تــــــه لاس کــــــــړ خو ډوډۍ هــــــــــم دســــرو زرو ســول، پنـــــــير،غوښــــه،مېــوه،هــــرڅۀ بـــــه په سرو اوښـــــــتل . اوس نـــــــو دى وارخـــطـــــا ســــو ځـــکه هيــــــــڅ شــــــى يــــې نـــــسو خــوړلاي. دشـــــــرابــو جـــــام ته يــــــې لاس کــــړ خــــــــو جــــــــــام او شــــــــــــــراب هــــــــم پـــــه ســــــرو واوښــــــــــــــــــــــتل.
 مـــــيـــــــــــداس ډيــــــــــر بــــيـــزاره ســـــو. نـــه پوهيــــــده چــــي څــــــه وکــــــړي ، بـــــيرته دمـــــاڼۍ بــــــــاغ ته ولاړ او فـــکرونه يــــې کــــــــول چــــــي ځـــــان بـــــه څـــرڼه مــــــړوي. دســـــــرو زرو شيــــــــانو تــــه ډېـــر خوشــــــاله وو خــــــــواوس يــــــې داخــوشالي ورو ورو پـــــــه خــــواشيـــــني بـــــدلـــــېده. ده هـــــــم دغه چرتـــــــونه وهـــل چــــي نـا ببـــره د بـــــــاغ دپــــــوري خوانــــه يــــې وړې لــــور په ژړا ورتــــــه رامنـــــــډي کـــړې ، ميـــــــداس دلـــــور پـــــه ژړا خفـــــه ســـو او پوښتـــــنه يې تــــرې وکــــــړه چي څــــــه ســــوي دي ؟ لــــور يــــې ورتــــــه وويــــل (( وگـــوره بابــــا ! زمـوږ په بـــــاغ کي ټــــــول رڼيــــــن گــلان خــراب ســــــــوي دي . ددوي رڼ چــــا وړي دي ؟ خــــــــــوشـــــبويـــــــي هـــــــم نــــــه لـــــري. د رامــــــــبېـــل سپـــــــينـــي نـــــــازکـــي پاڼــــــــــــــي کـلـــــــــکي او ژيــــــــــــــــــــړي دي . داهــــــــرڅـــــــه چــــــــا بــــدرڼه کـــــــــــــــــــــړل؟))
 ميـــــــــــــداس ورتــــــــــــه وويـــل: داگـــــلـــونــــه او دابــــــوي خــو اوس ډيـــــر قيـــــمتـــــي دي پــــــه دې يـــو گــــل تــــــــه ځــــــان تـــــــه ډيــري گلــدستې اخيــــــــــــستــــــلاي ســــــــې .
 خــــــو شـــــهــزادگۍ هم هغـــــسي ژړل او ويـــــل يې (( زمـــا قيـــمتي گـــــــل نــــه دي پــــــــه کــــــار ............ زمـــــــا سپـــــــين ، ســــــره ، کــــاسنــي او گـــــــلابــــــــي گلـــــونه پــــــه کــــار دي ، زه دگـــــــلونــــو وږمــې غــــواړمـه )). ميـــــداس نــــــور دخپـــــــــــلي لــــــــــــور ژړا تـــــــه نــــــسوټيــــــڼېــــــداي . ژر يـــــــې ورتـــــــه پـــــه ســــــــــر لاس کېــــــــښود چــــي هــغې تـــــه تســـلي ورکړي، خــــــو شهــــــــزادگۍ دســــــرو زرو په بــــــت بــــــــدله ســــوه.
 پاچــــــــا چـــي دلــــــور داحـــــال وليــــــــد نــــــو د ډېـــــــره غــــمه يــــې په ستــــــــــرگو کښـــــــي اوښــکي راغــــلې ، هــــــم هغـــــلتــه کيــــــناسـت او پـه چيـــــــــــغو چيغو پــــــــــــه ژړا ســـــــــو................ يــــــــوه خبــــــره يــې بيــــا بيا کولــــــه چـــــــي ((زمـــــــا ســــــره نــــه دي پــه کــار ...... زه خـپله لــور غواړمه )). دشـــــــــاهي ماڼـــــۍ ســـره نـــږدې يــــوه شـــــنه غونـــــډۍ وه او خلــــکو بـــاور کــــاوه چـــــي ټـــول ارواحـــــــان او اســــــــــطورې هم هـــــــلتـــــــه اوسيــــږي. ميـــــــداس سمـــــــدلاســــه دي غونـــــــډۍ تـــــــه وخـــــــــاتـــــه او ســـــالي يــنــس تـــــــــه يـــې آوازونــــــه کـــــــول. چــــــــي ستــــــــــړى ســـــو نــــــو يــــوې ونــــي تـــه يـــــې ډډه ولولـــــــــــــه. هـــــــــم هـــاغــــه وخــــــت ســـــــالـي يــــنـس ورتـــه مـــــــخي تـــــه ودرېــــــداو پـــوښتــــنه يـــــې تـــــرې وکـــــــړه چــــــي ولـــــي داسي غمـــــــــــجـــــــن يې ؟.
 مـــيـــــــداس د ډيـــــــــر غــــــــــم او ستـــــــــومـــانـــــــۍ نــــــه خبــــري نه ســـــــــواي کـــــــولاي . ســــــالي ينــــس بيـــــــا ورتــــــه وويـــــل (( تاســــره خو ډير ســــــره زر دي .......نــــو ولــــي ژاړې؟))
 مـــــــــــيـــداس پـــــــــر پــــــښــو ور پـــــــــرېـــــــوتــــي او ويــــې ويـل : تا رښــــــــــتيـــــا ويــــــــلي وه . زه پـــــــــښــــــېمانــــــه يــم ..........زه د دنــــيا هــــريو شـــــــــي دســــرو زرو زغمــــــــــــلاي ســــم خـــــــو خپـــــــــله لـــور .........خپـــله نــــــــــــازولې لــــــــور دســـــــــرو زرو دبــــــت پـــــــــــه څــــــېر نســـــم ليـــــــــدلاي. زمـــــــا دهـغــــــې خنــــــــدا، دهغـــــــې خبــــــري يــــاديـــــــږي . زه پــــــه خېـــټـــه وږى يـــــم . خــــــــو هــــــيڅ شــــــــي خـــــــولې تــــــــــه نــــــــســــــم اچـــــــــــولاي . زه حــــــــريـــــــــص وم .........خــــــــــو زه اوس پــــــــــوه ســـــوم چــــــــي پــــه ژونــــد کښــــــــــي ســـــــره زر هــــــــــرڅه نـــــــــه دي . زه لـــــــه تـــــــا ډېـــــره بـــخــــښـــنه غــــــواړم خـــــــو اوس مـــــــانه داقـــــــدرت بيـــــــــرته واخـــــله . زه ديـــــو عـــــام انـــــــسان په شـــــــــان ژونــــــــد غـــــــــواړم.
 ســــالــــي يـــنـــس ورتــــه وويــــــل: (( ډيـــــره ښــــــه ده چـــــي تــــا پــــــه خـــــپلـه ســـزا ومــــــونــــــدله او پـــــــه خپــــــــلو کـــړو پـــــښـېـــــــمانـــه يــــې )) بــــــيا يـــــې ورتــــــه د درېــــــــدو امــــر ورکـــــــړ. مــــــــيـــداس دهـــغـــــــه لــــه پـــــــښـــو راپــــاڅـــــېــــد. نـــــو ســــــــــالي ينــــس دغـــــــونـــــــډۍ بـــــــــــــلي خـــواتـــــــــه بـــهــــېــدونــــــکي سينـــــــــد تــــه اشـــــــــاره وکـــــــــــــــړه او ويــــــــې ويـــــــــــــــل (( داســـــينــــــــد پيــــکټـــولس {Pactolus} نـــــوميـــږي . ورســـــه او ددې پـــــــه اوبــــــو کښـــــي ځــــان ومي-ـــــــنځه بـــيا پـــــــه يـــــو مڼي کــښــــــي ددې اوبــــــه راواخـــلـــــــه او پـــــه ټـــــــولــــــو هـــــغــــو شيــــــانــــــو يــې وشيـــنده چـي دســـــــرو زرو ســــــــــــوي دي )).
 ميـــــــداس پــــه منــــډه دسيـــند په لــــــــوري ولاړ او اوبــــــــو تــــه يـــې ورټـــوپ کـــــــړل . ځــــــان يــــې پــــريمنـــځۍ او بيـــــا يـــــــې يــــــــو مـــــــڼۍ راوغـــــــوښـــــــــتۍ . هــــــــغه يـــــې دســـــــيـند داوبــــــو څــخه ډک کـــــړ او خپــــــل بـــــاغ تــــه ولاړ . دا اوبـــه يې پــــر خــــــپلي لــــــــور وشيـــــندلې . هـــــــغه بيــــــرته ژونـــــــدۍ ســـوه .
 نــــو پـــاچـــــا ښـــکــــل کــــړه او بيا يــــــې نــــــوري اوبـــه پــــر گــــلانو او بــــوټــو واچـــــولې چـــــي هرڅه بيـــــرتـــه خپـــل اصل حالـــــــت تــــه وگـــــــرځي.
 پــــــــه يــــــونـــــان کـــــــــښــــــــي دپــيــــــــکــــټولــــــس نـــــــومــــي سيـــــنــــــــد ښــــــــــه زريـــــــنـــــــه ده او خـــــلــــک بـــــــــاور لــــــري چـــــــــي پــــه دې کـــښـــي مــــــــيــــــــــداس لامـــــــــــــبـــــــــــلي وه نــــــــــو ځـــــــــــــــکـــــــــه يــــــــــې ښـــــه طـــلايــې ســــــــــــــــــوه.