ګرانی نن می ستا اختر ته څه ډالۍ را وړيدی
دا داوښکو له ګلۍ می غاړکۍ راوړيدی
د زړه د بټی لاندی می د ستا د ظلم اور دی
زخمونه وريت شوی ما پلۍ راوړيدی
باڼه د شوخو سترګو د که بيرته رانه واخلی
له تل د زخمی زړه نه می ګيډی راوړيدی
ګريوان می خپله ګڼډم ليونی می ولی بولی
له تار او له دا ستنو می قطۍ راوړيدی
د زړه بازار می وران دی جز باروت پکښی خرڅيږی
د چا توپ او طياره ده چا مرمۍ راوړيدی
وصال می ستا نوش نکړ په هجران کی د کړيږم
لکه شمع سری لمبی می په کوپړۍ راوړيدی
خپل ځان به صدقه کړم ستا له يو لحظی خندا نه
ما می ټولی ارزو ګانی سپيلنۍ راوړيدی
که د شونډوشراب راکړی دا د سروسترګو په جام کی
خوار حفيظ مليار عزرونه په زولۍ راوړيدی
د ويانا ښار
---------------------
اختره مه رازه هجران کی يمه
زما د اوښکو طاقت نلری ته
نه چی خفه لاړنشی