راباندی ژوند دغسی لوبی کوی
لکه دسیند دسر پنډوسکی چی وم
کله په سر داوبو کله په تل دخټی
را باندی لوبی کوې لکه پتنګ د خټی
کله په تیزه درومی کله کرار وی روان
کله دوبیږم پکی چی دی سر شار وی روان
کله می خان کړی دځان کله ګدا دجهان
کله پیغور دغربت کله شم شان دجانان
کله شم ستړی له ژوند بیا حوصیله وکړمه
کله شم وږی له دی بیا یو دمه وکړمه
زچی هر خواته ګورم خلک ژوندونه لری
ښی خوشحالی لری دوی خواږه خوبه لری
دوی بلډونګه لری ښکلی ګلونه لری
حوس سیلونه لری محبتونه لری
ماپکی هیڅ ونه کړل تمه دمرګ کومه
ستوری به کله ډوب شی تمه دسر کومه