د حافظ د شعر ژباړه :
دا څه ښورونه د سپوږمۍ پرخوا و شا ته وینم
دا نړۍ ټول د شرارت او پَسات شا ته وینم
غواړي پمن خوشاله ورځي له مهاله ځني
ستونزه یې داده هره ورځ بدي بلا ته وینم
شربت ښکاره وي دناپوه له ګلاب کندو ځني
خواړه دټول پوهانو د ځګرد وینوخوا ته ینم
خوږّ د ځغاستي آس سو لاندي تر پالاني
د زرو بیا هارونه ټول د خرو په غاړه وینم
شخړه وي د لوڼو تل له خپلومندو سره
خو ټول زامن بیا له پلرنو نا خوشاله وینم
هیڅ رحم به نه کړي ورور له وروره سره
خو پلار مینه به له زوی سره نا سازه وینم
د حافظ خبره واوره! اې پوهه کړه ښه !
داوینا مي زه بیا دخزاني له جوهر باره وینم
دحافظ غزل :
این چه شوریست که در دور قمر می بینم
همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم
ابلهان روز بهی می طلبند از ایام
مشکل آنست که هر روزه بتر می بینم
ابلهان را همه شربت ز ګلابو قندست
قوت دانا همه از خون جګر می بینم
اسب تازی شده مجروح به زیر پالان
طوق زرین همه در ګردن خر می بینم
دختران را همه جنګست جدل با مادر
پسران را همه بد خواهی پدر می بینم
هیچ رحمی نه برادر به برادر دارد
هیچ شفقت نه پدر را به پسر می بینم
پند حافظ بشنو خواجه برو نیکی کن
که من این پند پر از ګنج ګهور می بین