سو لي

ستا  د را  تلو په ا  نتظا ريم  ته به کله را ځې
زه  د ي د ميني خرېد ا ر يم ته به کله را ځې

ما  په  کلو کلو د ا لا ر څا ر له  ستا  لپا  ر ه
 د توري  شپې سبا سها ريم ته به کله را ځې

 له ا نتظا ره دي په روڼو سترګو خوب وينمه
زه ستا د ميني ډ ک با زا ريم ته به کله راځې

ترخې  شپې د ا  نتظا رد ي تېرو م  په  ويښه
د نه را تلو دي  زه پرلا ريم  ته به کله را ځې

 وعد ه ديوکړه  په رشيتا ولي پښېما  نه شولې
زه پروعد ه با ند ي ولا ړيم  ته به کله را ځې

جنګ پيدا کړی ستا ومخيته دي لوی خنډ ونه
 زه  د ښې  سولي طرفدا ريم ته به کله راځې

سولي د سولي په څېر را شه جنګ ځپلو لر ه
زه چي نه ګل او نه بها ريم ته به کله ر ا ځې

پسرلې را غلئ  د را تلو سرې ته نه را غللې
پسرلې نه  يم سور ا ها ړ يم ته به کله را ځي

که په رشتيا  سره بېزا ره  يې له جنګه سولي
زه چې د ښمن دموراوپلاريم ته به کله راځې

د جنګ لا سونه ا وپښې نشم ښکلولای سولي
د کر غېړن جنګه ا زا ريم  ته به کله ر ا ځې

که دي لا ر له جنګه  بيله وي ريښتيني سولي
زه چي د جنګه څخه بېزا ريم ته به کله راځې

خو را و ورور د ي جنګ ا و سو له يو د بله
سولي ستا چي خد متګا ريم ته به کله را ځې

په ا رمان دي درا تلو يم چي بيا را شې سولي
ز ه  فاروق د ي طلبګا ر يم  ته به کله را ځي