سپيني و ا وري تکي سپيني
څو مره ښکلې ېی شير يني
د ليد و د ي نند ا ره کړم
زړه مي ډک دی ستاله ميني
شا و خو ا د ي د ه پو ښلې
هم تو ر غر هم ېی لمني
رڼا ورځ دي کړه سپين پوښه
تو ر شپیې دي کړې سنګيني
ا ورېد و ته دي خو شحال يم
کنګل جو ړ نکړې ا و بلني
د ا و بو لو ی ذ خير ې دي
جو ړي کړي د ي ښأ د مني
سر چينه د لوی رو د و ېی
مځکي شنې شو ې د کرني
د ر حمت د ا و بو ډ کي
ا ې سپين پو ښي نا ز نيني
بي سرو زرو دي کا بل وي
بې له تا دي نه وي سپيني
د بې و ز لو حا ل ته ګو ره
کړ ه د سر ه خپلې ږ مني
د ا د خا ورو کنډ وا لو ته
نژ د ې مه را ځه ر نګيني
پرد ښتو ا و غرو نو ا و ر ه
پا ته هلته شه تر مني
بې و ز لئ يو ډ ېر ځپلي
د لته نشته تو د ي خو ني
مېلمه پا له ا فغا نا ن يو
ځا ی د ي نشته د بلني
د سبا په ا مېد نا ست يو
جا مې نه لر و و ړ يني
بې عينکو ليد ا ی نشو
زموږ سترګي شو ي نمجني
د ا ا نسا ن ډ ېر بېو فا د ی
نه د ی ستا ا وس د پا لني
چي ېی غو ښتې په د عا ؤ
کړي در تور مخ په تورکڼي
کله و لا ړ ه په کلو شي
کله ر ا شې ما ه جبيني
زه فا روق دي قد ر د ا ن يم
د لته ښه ر ا غلې پتمني