ستا تصویر
کاغذونه می ډیر تور کړل
خو تصویر می ستا جوړ نه کړ
دا زما د سترګو عیب دی
که ستا مینی کړم بیخوده
یو حیران سفر په مخکی
لا روان په هغه لور یم
مسافر د پردو کور کی
لا هم زه دلته پردی یم
خو ستا نوم می تل په زړه دی
لکه شین چمن د ولو
تل تر تله شین روښانه
هم اوبلن له شاتو ډکه
یوه پاکه سپینه دښته
د دنیا په تله ورکه
خوشحالی او غم د زړه می
په هر وخت راسره مل دی
خوشحالی او غم د زړه می
«««
نا څرګنده خوا روان یم
په شمال او په جنوب کی
نه د کور زه احوال غواړم
نه پریشانه یم راوتی
خو آشنا می ډیر یادیږی
چی می ژوند د هغی په هیله
را روان یم
لا روان یم
په روښانه بدلونو کی
د جون پنځمه ۲۰۱۲ کال
مونتری، کالیفورنیا