کله چې لمر د ماښامو، نه پناه وغواړی نو
جانان زما له ارمانو، نه پناه وغواړي نو
هرې رڼا ته د ښکلا په بهانه غاړېوځم
هه مې د ژوند د تورتمو، نه پناه وغواړي نو
یوې موسکا ته چې د سترګو کتاب پرانیزمه
د زړه د ټکو د لوستو، نه پناه وغواړي نو
یوې شیبې ته د ژوندون په تمه مخ واړوم
شیبه ګونګۍ مې د لیدو، نه پناه وغواړي نو
لکه کابل ټپي ټټرسترګی ور واړومه
وخت مې د ټپ د رغیدو، نه پناه وغواړې نو
سلواغه-کابل