غزل

 زما د سپینې خولګۍ یاره وایه څنګه به شي
 بیا درته راغلم بې ریباره، وایه څنګه به شي
 د جینکو درباندې بیا جوړ شوی شر او شور دی
 د بر ګودر شینکی چناره، وایه څنګه به شي
 منم په ناز د لویه کړې وه د ګلو په څیر
 د نازولې جینۍ پلاره، وایه څنګه به شي
 بیا مې په خپل زړګی جانانه جواري کړیده
 تاته مې در کړ بې اختیاره، وایه څنګه به شي
 چا راته ویل د باور ندي دا د ښار جینکۍ
 زما زړګیه نا قراره، وایه څنګه به شي
 که راځې راشه درته دوه سترګې څلور مې شولې
 نور د کړم ستړی انتظاره، وایه څنګه به شي
 چې نه د وړی نه غوزوی شمه په نیمه لار کې
 راپه اوږو د بنګرو باره، وایه څنګه به شي