ښځينه کالي

د ١٣٧٥ کال د وږي مياشت وه، زموږ پوهنتون (دعوت او جهاد) تازه � �ه جلال آباد څخه کابل ښار ته انتقال شوى و.
دلته موږ په علوم اجتماعي کې ديره وو، دا او شاو خوا نږدې سيمې يو وخت د حزب وحدت پوځي مرکزونه وو .
که څه هم د وحدت مليشې له دغو ځايونو وروسته ويستل شوې وې ، خو نښې نښانې يې پ� �ځاى وې .
 پوهنتون دوه لوى خوړنځايونه لرل، زه به هميشه دوهم ته ورتلم او دا ځکه چې دلته د ډوډۍ نوبت ژر را � �سېده .
 نن غرمه چې کله له يوه ټولګيوال سره د غرمنۍ په نيت مخ په هماغه خوړنځى روان شوم، هغه مې لاس ټينګ کړ: 
  : خداى ته وګوره، هلته مه ځه !
- ولې ؟   
- ولې پسې مه ګرځه .
 زه بيا ټينګ شوم، خو هغه وويل چې دا هرڅه به درته له ډوډۍ وروسته ووايم .
 هغه مخکې او زه ورپسې وم، يوې خونې ته چې لا په خپل حال وه، ور د ننه شوو . ديوالونه ځاى – ځاى پروينو سره وو، په وينو ککړ پړي پراته وو او ښځينه بوټان او چپلکې هم اخوا ديخوا تر سترګو کېدې .
هغه ددې خونې په اړه راته ډېر څه وويل ، خو ماته هيڅ د منلو وړ نه و .
 يو دم په غوسه � �و ، ټيټ شو او دوه درې جوړه ښځينه شلېدلي کالي يې راته مخ ته وغورځول:
دلته ډېر څه شوي وروره! دلته زموږ په م يندو خويندو هغه څه شوي چې ...
 خدازده هغه به نور څه _ څه ويلي وي ؟ ، زما پښې سستې شوې وې ، ځاى پرځاى ناست وم او شلېدلو جامو ته مې کتلې .

 
 Numandost75@yahoo.com
د لړم  شپږم ه
کابل